Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

καλωσόρισες ....

-τοκ τοκ
-Παρακαλώ ποιος είναι?
-........τοκ-τοκ
-Ποιος είναι στην πόρτα ΛΕΜΕ!!
...............................................................................
-τοκ-τοκ-τοκ
-Τώρα θα δεις ρε πούστη μου ...... ανοίγω και όποιος και να είσαι θα σε $##$@@$@

(ήχος από πόμολο και πόρτα που ανοίγει)

-...........!!!!!!!(έκπληξη)

-καλωσόρισες ΕΡΩΤΑ !!!!!!!!!!

Ναι είμαι ερωτευμένος !!!
Ναι είμαι ξανά δεκαπέντε!!!
Ναι η κοιλία έχει ένα μόνιμο σφίξιμο (και δεν οφείλεται σε αυτά που έφαγα) !!!!!
Ναι γράφω μαλακίες γιατί έχω μεθύσει από τον έρωτα!

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω γιατί έχω φρικάρει!

Υ.γ Τελικά μπορείς να ερωτεύεσαι και στα 33!

2ο Υ.γ δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά αλλά είμαι χεσμένος από την χαρά μου για το συναίσθημα και μόνο!

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Μια γκόμενα από τα παλιά (ή αλλιώς "όχι φίλοι, μόνο σεξ")

Είχα σκοπό να αναρτήσω άλλο ποστ (αισθηματικού περιεχομένου) αλλά είπα να το αναβάλω μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα (33 χρονών και ακόμα αισθάνομαι σαν μαθητούδι )

Το ποστ αυτό είναι αφιερωμένο στην πόλη της Αθήνας .
Αφορμή στάθηκαν τα σχόλια στο ποστ του κόκκινου μπαλονιού .


Στην πόλη αυτή έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια, απέκτησα φίλους (και έναν εξ αγχιστείας αδερφό ) , στέκια, συνήθειές (που δεν είχα μέχρι τότε), αγάπησα και αγαπήθηκα, μεγάλωσα και ωρίμασα (λέμε τώρα) . Η Αθήνα λοιπόν είναι αγαπημένη πόλη όμως την βλέπω σαν "ερωμένη" και όχι σαν "σύζυγο" , μόνο σεξ και όχι μόνιμη σχέση , όχι παντρειά.
Θέλω να πηγαίνω 5-6 φορές το χρόνο για μερικές μέρες και να παίρνω από αυτή ότι μπορεί να μου δώσει, σαν μια παλιά σου γκόμενα που βρίσκεσαι περιστασιακά για ένα καυτό ΣΚ .
Να δω αγαπημένα πρόσωπα, να πάμε με το τρίο "κουμπάροι" για φαγητό στην περίφημη, από το βλοκ ετούτο, πολίτικη ταβέρνα στην Φιλαδέλφεια (ή στην Νέα Χαλκηδόνα είναι κουμπάρε?) , να δω την ΑΕΚ ( αν τυχαίνει και παίζει) , κανένα καλλιτεχνικό γεγονός,να ψάχνω για παλιά βιβλία στο Μοναστηράκι και για νέα στην "πολιτεία" , να γυρίσω λίγο στην την παλιά μου γειτονία και στα στέκια της φοιτητικής μου ζωής.

Από την άλλη δεν αντέχω την καθημερινότητά της.
Τα θυμωμένα-επιθετικά- στρυφνά- κουρασμένα πρόσωπα των κατοίκων, το βιαστικό περπάτημα . Δεν μπορώ να την καταλάβω αυτή την μόνιμη τρεχάλα, με τρελαίνει , με συλλαμβάνω (σαν άλλος Χρυσοχοΐδης) να τρέχω (παρασυρμένος από το πλήθος) ενώ έχω κατέβει για μια απλή βόλτα στο κέντρο .
Η πίεση ,η ένταση το άγχος οι ρυθμοί γενικότερα της πρωτεύουσας είναι πράγματα που δεν μπορώ να παλέψω.

Μένω λοιπόν στην Νήσο μου και κατεβαίνω που και που στην Αθήνα να πάρω λίγες τζούρες από πρωτεύουσα.

Υ.γ Σήμερα άναψα για πρώτη φόρα το τζάκι και αισθάνθηκα μια πρωτόγονη χαρά , σαν αυτή του ανθρώπου των σπηλαίων , αν και χρησιμοποίησα λίγο πιο εξελιγμένη τεχνολογία! ;-)

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Η Οδύσσεια ενός ψηφοφόρου και άλλες ιστορίες

Την Πέμπτη (1/10) και αφού τελείωσα με το σχολείο (στο 7ωρο παρακαλώ) ξεκίνησα για την Θεσπρωτία (εκεί ψηφίζω εντάξει!) .
Το "ξεκίνησα" είναι μια κουβέντα, γιατί βάλε το βαπόρι μέχρι τον Βόλο , βάλε και το ταξίδι οδικώς στο καπάκι (Βόλος- Ηγουμενίτσα δεν είναι και δίπλα ) έφτασα μετά τα μεσάνυχτα .

Οι εκλογές στο χωρίο μου (όπως και σε κάθε χωριό φαντάζομαι) είναι πέρα από πολιτικό και κοινωνικό γεγονός , μαζεύονται τα σόγια που είναι διασκορπισμένα (μέχρι και από το εξωτερικό έρχονται) , βλέπεις κόσμο που είχες να δεις χρόνια (αυτό δεν είναι πάντα καλό αλλά τι να κάνεις).

Την Παρασκευή (2/10) και το Σάββατο (3/10) γύριζα από δω και από κει ,βρέθηκα με συγγενείς και φίλους ,κάναμε πολιτικές κουβέντες και αναλύσεις , οι πιο πολλές βγάλανε απίστευτο γέλιο (καταλαβαίνετε πολιτική κουβέντα σε καφενείο χωριού).

Την Παρασκευή βρήκα χρόνο και για μαγείρεμα "χιουνκάρ μπεγεντί" παρακαλώ (συνταγή που μου έστειλε το κουπεπί2 ) με την συνδρομή της μάνας μου (στο ψήσιμό και το ξεπίκρισμα των μελιτζανών (μπεσαμέλ και κοκκινιστό το ανέλαβα σχεδόν εξ ολοκλήρου)
ακολουθεί φωτογραφικό υλικό


στην αριστερή κατσαρόλα η μπεσαμέλ στην δεξιά το κοκκινιστό (στην άκρη διακρίνεται κατσαρόλι με μακαρόνια για τον αδερφό μου που δεν τρώει την μελιτζάνα)



Το φαγητό σερβιρισμένο σύμφωνα με τις οδηγίες της Κ2 (η μπεσαμέλ κάτω το κρέας πάνω)



και επειδή περίσσεψε και λίγο για το βράδυ.... μέσα σε ένα πήλινο βάζεις μια στρώση πατάτες (κομμένες και τηγανισμένες όπως για τον μουσακά) , ξεψαχνίζεις το κρέας και το απλώνεις πάνω στις πατάτες , από πάνω βάζεις την υπόλοιπη μπεσαμέλ....

....και στον φούρνο


Αυτά με τα φαγιά!

Κυριακή (4/10) η μεγάλη μέρα !
Πήγα με τον αδερφό μου να ασκήσουμε το εκλογικό δικαίωμα .
Στο Δημοτικό σχολείο γινόταν ο χαμός από γνωστούς που σου έπιαναν την κουβέντα με τις γνωστές ερωτήσεις "που είσαι φέτος?" , "ακόμα δεν παντρεύτηκες?", "σε αφήνουν στο σχολείο να πηγαίνεις με την μαλλούρα ?" (αυτό το άκουσα τουλάχιστον 10 φορές).
Το απόγευμα κάτσαμε το σόι μπροστά στην τηλεόραση για τα εξιτ πολ.
Όταν δε η Όλγα (η Τρέμη ντε) άρχισε να μετράει αντίστροφά (σαν πρωτοχρονιά ένα πράγμα) για να βγει το έξιτ πολ η αγωνία χτύπησε κόκκινο .
Ο πατέρας μου (πασόκος) είχε σκάσει ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά , ο ένας θείος μου (νουδού) έριχνε ατάκες του τύπου "για να τον δούμε και αυτόν", "έκαναν τον Γιωργάκη μάγκα"κτλ , ο άλλος θείος μου (νουδού αλλά αγανακτισμένος γιατί ο γιος του ήταν ωρομίσθιος πέρσι και δεν έχει πληρωθεί ακόμα ) τα είχε πάρει και έλεγε "καλά να πάθουν οι κερατάδες" και ο άλλος θείος (πασόκος) σιγόνταρε "η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε από την μεταπολίτευση , χειρότερη και από του Μητσοτάκη!"
Όσον αφορά την αφεντιά μου χάρηκα την άνετη είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή (στην Θεσπρωτία μάλιστα αύξησε το ποσοστό του κατά 10% και στα Γιάννενα κατά 15%) και παρακολουθούσα με τον αδερφό και τον ξάδερφο την κουβέντα του πατέρα και των μπαρμπάδων και κάναμε και καμία προβοκατόρικη παρεμβολή που και που.

Δευτέρα (5/10) ξεκίνησα για Θεσσαλονίκη ,θα διανυκτέρευα το βράδυ και την άλλη μέρα θα ξεκινούσα για Βόλο και από κει καράβι για την Νήσο.
Με το που φτάνω στον ΚΤΕΛ Θεσ/νίκης το απογευματάκι πάω να βγάλω εισιτήριο για την άλλη μέρα το πρωί. Στο εκδοτήριο είμαι εγώ και καμιά 10αρια φοιτητές που έχουν πάει να βγάλουν και αυτοί εισιτήριο , έσκασα από την ζήλια μου , τι δεν θα έδινα να ήμουν στην θέση τους :-(
Το βραδάκι βγήκα με μια παρέα για ποτάκι στο "on the road" και πολιτική κουβέντα (άσχετο αλλά οι Σαλονικιές παραμένουν οι ωραιότερες γυναίκες πανελληνίως).

Τρίτη (6/10)
Ξύπνησα το πρωί (9:00 έφευγα για Βόλο) και πήγα στο ραντεβού μου ... να αν δεν πιστεύετε


Δυστυχώς το ραντεβού μου στο λεωφορείο ήταν ένας μαντράχαλος :-(

Από τις 11:30 που έφτασα στον Βόλο μέχρι τις 2:30 που έφευγε το καράβι για την Νήσο περιπλανήθηκα λίγο στη πόλη , έβγαλα κάποιες φωτό, διάβασα εφημερίδα και ήπια δυο τσιπουράκια (χωρίς γλυκάνισο) στην παραλία (πολύ χάρηκα τον κόσμο που κάνανε βόλτες με τα ποδήλατά τους).
Μπήκα στο καράβι και αναχώρησα για το νησί, μετά από 800 χιλιόμετρα (περίπου) και δεν ξέρω πόσα ναυτικά μίλια , έφτασα το απογευματάκι.

Υ.γ Σήμερα, ευτυχώς, είχα τελευταίες ώρες μάθημα.

2ο Υ.γ Αν οι νεοδημοκράτες έχουν χιούμορ θα φανεί στο συνέδριο, αν βγάλουν τον Ψωμιάδη πρόεδρο .