Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Διακοπές Χριστουγέννων (Παρτ ουαν)

Στο νησί μετρούσα της μέρες ανάποδα όπως έκανα και όταν ήμουν φαντάρος πριν την άδεια.

Δεν είναι εύκολο πράγμα το νησί τον χειμώνα , όσο πιο μικρό είναι το μέρος τόσο μεγαλύτερη διάσταση δίνεις στα γεγονότα και στις καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω σου. (Αν λάβει κανείς υπόψη ότι είμαι και επιρρεπής στις μαλακίες τότε καταλαβαίνεις αγαπητέ αναγνώστη ότι το πρόβλημα είναι αρκετά μεγάλο).
Πρέπει να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στην ζωή μου τελικά.


Έφτασε επιτέλους η Τρίτη (22/12) η μεγάλη μέρα της αναχώρησης.


Επιβιβαστήκαμε (μεγάλος αριθμός λειτουργών της εκπαίδευσης) στο καράβι το μεσημεράκι μετά το σχολείο και φύγαμε για Βόλο. Το ταξίδι με το καράβι ήταν αρκετά καλό αλλά μετά είχα να κάνω το Βόλος-Θεσσαλονίκη με την παράκαμψη από Αγιά λόγω των κατολισθήσεων στα Τέμπη. Τον δρόμο δεν τον ήξερα, ήταν και βράδυ ευτυχώς που είχα και μια συνάδελφο, που την πήγαινα μέχρι το χωρίο της μιας και ήταν στον δρόμο μου, πιάσαμε την κουβέντα και πέρασε εύκολα σχετικά η ώρα.

Με το που φτάνω (μόλις που πρόλαβα να κάνω ένα ντους)με παίρνουν η Α και η Μ (φίλες μου από τα παιδικά μου χρόνια που με φιλοξενούν όταν είμαι στην Θεσσαλονίκη) και πήγαμε σε ένα «κοκτέιλ πάρτι» (δεν είχα το κατάλληλο ένδυμα για την περίσταση αλλά από ότι είδα αργότερα στο σπίτι που γινόταν το πάρτι δεν ήμουν ο μόνος).

Το χρειαζόμουν να βρεθώ σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από του νησιού και να γνωρίσω καινούρια άτομα.


Την επόμενη μέρα μετά από μια σύντομη βόλτα στο κέντρο της πόλης που συνάντησα φιλικό μου ζευγάρι από την θητεία μου σε νησί των Κυκλάδων και πήγαμε για φαγητό (ξεκοιλιάστηκα ο ρουφιάνος ήπια δύο σόδες για να μπορέσω να σηκωθώ από το τραπέζι) . Το βραδάκι κύλισε ήρεμα (μάλλον πιο ήρεμα από το προηγούμενο) λίγα άτομα στο μπαράκι που δουλεύει ένας φίλος και μαζευτήκαμε από νωρίς στο σπίτι.


Την άλλη μέρα το πρωί (μάλλον μεσημέρι γιατί 12:00 η ώρα) ξεκίνησα για την Ηγουμενίτσα (τώρα με την Εγνατία έχει γίνει πανεύκολη η διαδρομή) για να πάω να κάνω παραμονή Χριστουγέννων με την οικογένεια.


Στην Ηγουμενίτσα ήταν το σόι σχεδόν σε απαρτία ,οι γονείς μου , ο αδερφός μου, οι μπαρμπάδες μου , οι θείες μου και τα ξαδέρφια μου.
Οικογενειακό τραπέζι μια ομορφιά με τα πιτσιρίκια (τέσσερα ζωή να έχουνε) της θείας μου από την Κομοτηνή να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας.
Την επομένη είδα τις βαφτιστήρες μου (την μία έχω βαφτίσει άλλα είναι δίδυμες και με φωνάζουν και οι δυο Νονό) , έχουν μεγαλώσει αρκετά (πάνε Δευτέρα δημοτικού) μου είπαν τα κάλαντα (έφυγε το 50ευρώ) , μετά υποχρεώθηκα σε τρίωρη παρακολούθηση κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνίστρια τη Μπάρμπι που ήταν πριγκίπισσα λέει και μετά θυμήθηκαν τι σούργελο έχουν για νονό και αρχίσανε να με καβαλάνε στην πλάτη και να παίζουμε (πάλι καλά γιατί άλλο Μπάρμπι δεν άντεχα)

Οι μέρες στην Ηγουμενίτσα κύλισαν ήρεμα με βολτίτσες και μπύρες (πολλές μπύρες όμως σε μια σχετικά καινούρια μπυραρία που έχει ανοίξει) .

Το Σάββατο ανέβηκα Γιάννενα και αντικατέστησα την μπύρα στην δίαιτά μου με τα τσίπουρα.
Την Κυριακή πήγαμε με τον, γνωστό από αυτό το βλοκ, συνάδελφο και φίλο Κώστα σε μια παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων που έπαιζε μια φίλη του.
Η παράσταση λέγεται «Με δύναμη από την Κηφισιά» και θα ακολουθήσει κάποια στιγμή ποστ με αναλυτική κριτική (τι μόνο η Κροτ θα κάνει πολιτιστικά θέματα).
Μετά το θέατρο όπως πολύ σωστά φαντάζεσαι πιστέ αναγνώστη πήγαμε για φαί σε τσιπουράδικό όπου γίναμε και λιάρδα.
Φεύγοντας από το τσιπουράδικό και θέλοντας να το παίξω καλός Σαμαρείτης πήγαμε να βοηθήσουμε ένα τύπο που είχε ρίξει το αμάξι του μέσα σε ένα ρείθρο και έσκισα το χέρι μου ανάμεσα από τον αντίχειρα και τον δείκτη (υπάρχει φωτογραφικό υλικό με το τραύμα αλλά δεν το παρουσιάζω, μην έχουμε και τίποτα λιποθυμίες στην θέα του αίματος)

Αυτά προς το παρόν.


Θα ακολουθήσει ποστ για το δεύτερο μισό των διακοπών.


Καλή χρονιά σε όλους.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Εκδρομή στην πρωτεύουσα

Όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο ποστ είχα προγραμματίσει απόδραση στην Αθήνα το προηγούμενο Τεταρτοπεμπτοπαρασκευοσαββατοκύριακο (από 1/12 μέχρι 5/12) .
Είχα την ευκαιρία να συναντήσω διάσημους βλοκερ (πέρα από τον κουμπάρο μου που αποτελεί ζωντανό θρύλο της βλοκόσφαιράς) , να δω το βαφτιστήρι μου, να δω φίλους ,να πάω στο μουσείο και να φάω μέχρι σκασμού!

Χρονικό της εκδρομής

Τετάρτη 1/12
Ευτυχώς έχω εύκολο πρόγραμμά την συγκεκριμένη μέρα και είχα όλη την άνεση να ετοιμάσω βαλίτσα (διαδικασία που μου παίρνει 5 λεπτά περίπου) να πάρω το εισιτήριο και επιβιβαστώ στο καράβι.
Το συγκεκριμένο ταξίδι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα , έχει βαπόρι και λεωφορείο και συνολική διάρκεια 10ωρες (η μεγάλη διαδρομή με αργό καράβι) άσε που φάγαμε και το κουνηματάκι μας.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού με το λεωφορείο έπαιζε και η ΑΕΚ με την Εβερτον(για την γκαντεμιά μου τα είπα στο προηγούμενο βλοκ) και είχα αναλυτική ανταπόκριση από φίλο που ήταν στο γήπεδο.

Η ανταπόκριση

ντρινννν.....ντρινννν (OK δεν είναι αυτός ο ήχος του κινητού μου αλλά βολεύει στον γραπτό λόγο)
Τουρνέ: " παρακαλώ" (ευγενικό αγόρι όπως πάντα)
Ανταποκριτής: ""άρχισε "
Τουρνέ: "Οκ"
κλιτσσ (ήχος από το κλείσιμο της συσκευής)


ντριννν.....ντρινννν
Τουρνέ: "έλα" (πάνε και οι ευγένειες )
Ανταποκριτής: "το φάγαμε"
Τουρνέ: "πότε πρόλαβαν το κέρατό μου ?"
κλιτσσ

ντριννν.......ντρινννν
Τουρνέ: "τι έγινε?"
Ανταποκριτής: "έληξε, πήραμε τον μπούλο"
Τουρνέ: "Α' στα διάλα με τους μαλάκες! Τα λέμε από κοντά αύριο"
κλιτσσ

Συναρπαστικό έτσι?
μεσολάβησαν και κάποια μηνύματα ψιλοκαζούρας κατα την διάρκεια του ματς και αυτό ήταν όλο.
Έφτασα στην Αθήνα στις 10:30μ.μ περίπου με παρέλαβε ο φίλος και συνάδελφος Κ. (από την κοινή μας θητεία σε σχολείο των Κυκλάδων) και πήγαμε στην ταβέρνα που έχει η οικογένειά του όπου και ξεκοιλιάστηκα στο φαΐ (συνοδευόμενο από τσίπουρα). Τα είπαμε ,που είχαμε και καιρό, και την έπεσα για ύπνο (θέλει και ξεκούραση αυτό το ταλαίπωρο κορμί).

Πέμπτη 2/12
Ξυπνήσαμε με το πάσο μας , εγώ ήμουν σε διακοπές και το σχολείο του Κ. ήταν κλειστό λόγω γρίπης, ήπιαμε καφεδάκι και ξεκίνησα για ψώνια, κυρίως για δώρα αφού στο νησί δεν βρίσκεις τίποτα της προκοπής. Αφού τελείωσα με τις αγορές ( ένα κάρο πράγματα πήρα, όλες οι γιορτές και τα γενέθλια των συναδέλφων πέσαν μαζεμένα τον Δεκέμβρη) πήγα από Εξάρχεια μεριά οπού συνάντησα ζεύγος διάσημων βλόκερ πάνω στην μετακόμιση (έβαλα και ένα χεράκι).
Μιλάμε η απόσταση από το ένα σπίτι στο άλλο πρέπει να είναι 50 μέτρα.
Το καινούργιο σπίτι των παιδιών είναι καταπληκτικό, σε φοβερή γειτονιά, με φανταστική βεράντα με θέα στον Λυκαβηττό και πολύ ευρύχωρο (έχω ήδη μπει στο πρόγραμμά ανταλλαγής φιλοξενίας).
Το βράδυ βγήκαμε για φαΐ με τον "ανταποκριτή"που λέγαμε παραπάνω σε ένα φοβερό κουτούκι (θα υπάρξει ποστ αφιέρωμα) που την παράσταση (πέρα από την αισθητική του κουτουκιού) έκλεψε το έξτρα καυτερό τζατζίκι (θάνατος λέμε).

Παρασκευή 3/12
Κατέβηκα στο κέντρο για δουλείες, μια από αυτές ήταν να συνεννοηθώ για μια παραγγελία του σχολείου από το "Πλαίσιο" πράγμα που αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολο (οι τύποι είναι πιο χαζοί και από τα Vettex) .
Πήγα να βγάλω λεφτά από την Εθνική στην πλατεία Εξαρχείων και ξεφτιλίστηκα για μια ακόμα φορά, αποκλείστηκα ανάμεσα από 2 γυάλινες πόρτες.
Η συγκεκριμένη τράπεζα έχει το ΑΤΜ μέσα , πάω και εγώ να μπω αλλά χωρίς να ξέρω ότι έχει άλλη πόρτα εισόδου και άλλη πόρτα εξόδου. Πάω λοιπόν, ο επαρχιώτης, από την πόρτα που άνοιγε ένας τύπος, που έβγαινε από την τράπεζα, μπαίνω στο ενδιάμεσο των δύο γυάλινων πορτών και αρχίζω να σπρώχνω την πόρτα με δύναμη μέχρι που αντιλαμβάνομαι δυο κυρίες να μου δείχνουν κάτι (μπορεί και να μούτζωναν) τελικά με κόπους και βάσανα βγήκα έξω πάτησα το κουμπάκι της άλλης πόρτας και ναι τα κατάφερα και έφτασα μπρος στο ΑΤΜ , έβγαλα λεφτά , έφαγα και την πίκρα μου βλέποντας το "υπόλοιπό λογαριασμού".

Στην συνέχεια συνάντησα βλοκερού (με διεθνή καριέρα) η οποία δεν είχε μαζί της τα μπαχάρια που είχε υποσχεθεί (εγκληματικό γιατί μην τάξεις σε Άγιο κερί και σε Τουρνέ μπαχάρι).
Κάτσαμε για καφεδάκι και μετά πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι στα Εξάρχεια που έχει και Ισπανική κουζίνα ( την οποία δεν τίμησα γιατί έφαγα ραβιόλια).
Τώρα που το σκέφτομαι θα πρέπει να την πέθανα την κοπέλα μετά τα τζατζίκια της προηγούμενης μέρας.


Το βράδυ πήγαμε το "τρίο κουμπάρε" στην διάσημη πλέον ταβέρνα στην Ν. Φιλαδέλφεια και ξεκοιλιαστήκαμε στο φαΐ (πάλι)

Σάββατο 4/12
Βάρβαρο ξύπνημα στις 8:30 από τον άθλιο τον κουμπάρο μου για να πάμε στο μουσείο (λες και αν πηγαίναμε μια ώρα αργότερα δεν θα μας βάζαν μέσα).
Μόνο το βαφτιστήρι μου πρέπει να με καταλάβαινε εκείνη την στιγμή (έχει μεγαλώσει πάρα πολύ απο το καλοκαίρι και είναι πανέμορφο παιδάκι και μην πείτε ότι όλα τα μωρά είναι όμορφα γιατί δεν είναι).
Το βαφτιστήρι μου πρέπει να είναι το μοναδικό παιδάκι κάτω του ενός έτους που έχει πάει 2 φορές στο νέο μουσείο.
Το μουσείο ενώ μέσα είναι φανταστικό (δεν προχωράω σε λεπτομέρειες , να σηκωθείτε και να πάτε) ως εξωτερική όψη, το κτήριο, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μου άρεσε καθόλου.

Μετά βρέθηκα με έτερη διάσημη βλοκερού (της όποιας όταν διαβάζεις το μπλόκ βγαίνεις στους δρόμους για να βρεις ανοικτό φαρμακείο για αντικαταθλιπτικά και όταν την γνωρίζεις από κοντά βλέπεις ότι έχεις να κάνεις με έναν απίστευτα αλέγκρο άνθρωπο με πολύ χιούμορ) στο Μοναστηράκι και όπως σωστά μαντεύεις πανέξυπνε αναγνώστη πήγαμε για κεμπάπ στον "Θανάση".

Το βράδυ μαζευτήκαμε στο σπίτι του κουμπάρου και .... φάγαμε κινέζικο!

Κυριακή 5/12
Ξύπνησα με μια αγωνία μήπως βγάλει απαγορευτικό και δεν φύγει το καράβι. Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα κανόνισα να φύγω το μεσημεράκι.
Άρχισα λοιπόν να παίζω με το βαφτιστήρι μου. Θέλοντας να επιτελέσω ταυτοχρόνως και το έργο μου ως "πνευματικός πατέρας του τέκνου το πήρα στα χέρια και άρχισα να του τραγουδάω το "πάγωσε η τσιμινιέρα" , τον "λεβέντη" (έχει γραφεί για τον Σωτήρη Πέτρουλα όπως και το "γελαστό παιδί") και τον "Μέρμηγκα" (δες και βίντεο παρακάτω).
Ενώ το παιδάκι έδειχνε να το διασκεδάζει οι κουμπάροι μου με σαμπόταραν (κυρίως η κουμπάρα μου η Αθηνά) βάζοντας στο YouTube τραγουδάκια από τους "Μαζου & δε Ζου" και Χριστουγεννιάτικα από την Κοκκίνου και την Βανδή.






Το μεσημέρι ξεκίνησα το ταξίδι της επιστροφής (από τον σύντομο δρόμο μόλις 5 ώρες).
Αφού δεν με κόψανε λόγω υπέρβαρου όπως είπε φίλη(υποτίθεται) βλοκερου ξεκίνησε το ταξίδι του τρόμου γιατί μπορεί να μην είχε απαγορευτικό αλλά το κυματάκι του το είχε.
Δύο γιαγιάδες τα είχαν παίξει τελείως , είχαν βάλει τα νύχια μέσα στις καρέκλες και δεν σάλευαν καθόλου, αφού δεν πάθανε καμιά αγκύλωση να τις βγάλουν σηκωτές πάλι καλά.
Και αυτό ήταν έφτασα στην Νήσο.

Υ.γ Είδα πολύ κόσμο με μάσκες (αυτές τις ιατρικές) δεν ξέρω βρε παιδάκι μου αλλά μου φάνηκε υπερβολικό.

2 Υ.γ πολύ μπάτσος και κακό στα Εξάρχεια βρε παιδί μου.

3 Υ.γ Μεγάλο βγήκε , μήπως έπρεπε να σπάσω το ποστ στα δύο?