Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Επιτέλους χειμώνας!

Η συγκεκριμένη περίοδος είναι λίγο φορτωμένη μιας και τελειώνει το τετράμηνο (τα Λύκεια έχουν τετράμηνα και τα Γυμνάσια τρίμηνα) και κάθομαι να διορθώσω εργασίες, διαγωνίσματα και να περάσω βαθμούς.
Χθες λοιπόν το πήρα ψιλοζεστά το θέμα και έπεσα με τα μούτρα στη δουλεία. Στο πρώτο μισάωρο είχα απογοητευτεί (το επίπεδο στο νησί είναι πολύ χαμηλό, μόνο λίγες μικρές εξαιρέσεις) ή υπόθεση σήκωνε τσιγάρο ή ακόμα καλύτερα ναργιλέ!



Χειμώνας βαρύς, δίπλα στο τζάκι με ναργιλέ , τσαγάκι (στην κούπα χιονάνθρωπο) και το μόνο που να σε χαλάει να είναι τα παλιοδιορθώματα.

Επιτέλους έπιασε χειμώνας βρε παιδί μου , καιρός για άραγμα σπιτάκι και χουχούλιασμα.


Υ.γ Την Κυριακή έχει γενέθλια το βαφτιστήρι μου ο Διομήδης και δυστυχώς δεν θα μπορέσω να είμαι στην Αθήνα στα πρώτα γενέθλια του παιδιού. Κουμπάροι να τον χαίρεστε τον λεβέντη!

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Διακοπές Χριστουγέννων Παρτ Του (η επιστροφή )

Πριν λίγη ώρα μπήκα σπίτι (ούτε να ξεπακετάρω πρόλαβα) και με αίσθημα ευθύνης προς το αναγνωστικό μου κοινό παρουσιάζω το Δεύτερο μέρος (Παρτ του).

Οι ημέρες από την Κυριακή μέχρι την Τετάρτη κύλισαν με πολλές εξόδους και πολύ αλκοόλ, μιλάμε για πολύ όμως ,κατέστρεψα το συκώτι μου.
Την Τετάρτη πήγα στο χωρίο της μάνας μου στην Άρτα , πήγα στο καφενείο με τον παππού μου. Ο πατέρας της μάνας μου, ο μόνος που ζει από τους παππούδες -γιαγιάδες, είναι 90 ετών και φαίνεται για 70 και οι αιματολογικές εξετάσεις του μπορεί να είναι καλύτερες από τις δικές μου (από του γιου του σίγουρα γιατί όταν είχαν πάει μαζί ο μικροβιολόγος νόμιζε ότι οι εξετάσεις του μπάρμπα μου ήταν του παππού και του παππού του μπάρμπα ) .
Στο καφενείο ήταν και άλλα παππούδια που ξεκίνησαν κουβέντα για τα πολιτικά , οι κουβέντες αυτές έχουν πολύ γέλιο όπως και το πως πηδάνε από το ένα θέμα στο άλλο .
Α! κονόμησα και 2 προξενιά, άλλα το ένα ισχύει μόνο άμα κόψω το μαλλί.

Την επόμενη μέρα έφυγα για Ηγουμενίτσα για να συναντήσω και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Την Πρωτοχρονιά (αν και με την ζέστη που είχε έμοιαζε με Πρωτομαγιά) την περάσαμε όπως η μέση οικογένεια , καμιά 20αριά συγγενείς μαζεμένοι γύρω από ένα τεράστιο τραπέζι , τηλεοπτικά προγράμματα του παρελθόντος (η οικονομική κρίση έχει βαρέσει και την ΤιΒι), βασιλόπιτα (το κέρδισε η μάνα μου το φλουρί ) και χαρτάκι (κέρδισα κάτι ψιλά).

Το Σάββατο ξεκίνησα για Αθήνα , το βράδυ ήμουν καλεσμένος σε ένα τραπέζι στην Νέα Φιλαδέλφεια (το έκανε το τρίτο μέλος από την παρέα "τρίο κουμπάροι") το όποιο κύλισε σχετικά ήσυχα.
Με δύο τοπ στιγμές
Νο1: Ο Γιωρίκας (ο κουμπάρος μου) να εξηγεί , με κάθε αηδιαστική λεπτομέρεια, πως συγκάηκε ο Διομήδης (το βαφτιστήρι μου) και η Αθηνά (η κουμπάρα μου) να προσπαθεί, ανεπιτυχώς , να τον κόψει πριν φτάσει σε πιο Χαρντ Κορ περιγραφές.
Σημείωση όλα αυτά κανα 20λεπτό πριν φάμε.

Νο2: Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που έπαιζα για πρώτη φορά , νομίζω λέγεται "Παρτίνι" ή κάπως έτσι και αν έχεις κατεβάσει και κανα ποτηράκι πέφτει μεγάλο γέλιο.

Την Κυριακή το πρωί ξύπνησα, πιο σωστά με ξύπνησε ο Γιωρίκας προσγειώνοντας τον Διομήδη στον καναπέ που κοιμόμουνα.
Ο μικρός έχει ανακαλύψει το μπουσούλημα και δεν σταματάει!
Στα τραγούδια του άλλαξα λίγο το ρεπερτόριο και του τραγουδούσα Νικόλα Άσιμο το "παπάκι" και το "είμαστε τρομακράτες".




οι μελωδίες είναι παιδικές αλλά και στα δυο τραγούδια οι στίχοι είναι όλα τα λεφτά



Αγαπημένο παιχνίδι να κρύβομαι πίσω από τον καναπέ και να πετάγομαι απότομα από διαφορετικό μέρος κάθε φορά , υπάρχει σχετικό βιντεάκι , και ο μικρός ξεκαρδίζεται στα γέλια.
Εκείνο το πρωινό γνώρισα και το........ Wii το οποίο είναι απίστευτο κόλλημα.
Κρατάς ένα ματζαφλάρι στο χέρι ,που ανάλογα με το παιχνίδι μπορεί να είναι ρακέτα,τόξο,σπαθί μέχρι και φρίσμπι, και κάνεις κινήσεις σαν να κρατούσες το αντίστοιχο αντικείμενο μπροστά στην οθόνη και παίζεις (ακούγεται μαλακία αλλά είναι πολύ καλό) .

Μετά από το ιδρωκόπημα με το Wii , είπαμε να πάρουμε πίσω τις θερμίδες που χάσαμε και
το μεσημέρι πήγαμε για κινέζικό στο Μαρούσι που κάθε Κυριακή μεσημέρι έχει "μπουφέ" και τίναξα την μπάγκα στον αέρα (γέμισα το πιάτο φίσκα 3 φορές) .

Το απογευματάκι συνάντησα 2 διάσημες κυρίες της βλοκόσφαιρας για καφέ και στην συνέχεια πήγαμε σε μια μάζωξη στο σπίτι διάσημου βλοκοζεύγαρου.
Το φαγητό που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ , ειδικά τα πιτάκια και τα λουκάνικα "γουίνι δε που" και στην θύμηση μόνο μου φέρνουν σιελόρροια.
Οι κουβέντες είχαν από όλα, πολιτική, τηλεόραση, προσωπικά κτλ

Την Δευτέρα είχε εθιμοτυπική επίσκεψη στο σπίτι του θείου μου και φαγοπότι ξανά μέχρι σκασμού και το βράδυ συνάντηση με παρέα συναδέλφων από το νησί που ήμουν πέρσι σε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι κάπου στο Παγκράτι.

Την Τρίτη το βράδυ πήγα στο σπίτι του κουμπάρου μαζί με ένα ακόμα φίλο και αφού παίξαμε με τον Διομήδη , και μετά του μαθαίναμε συμθήματα όμαδας (της ΑΕΚ έγω και του ΠΑΟ ο άλλος ο φίλος).
Παραγγείλαμε πίτσες και παίξαμε .....Wii , μέχρι που έφτασε 12:30 και ο κουμπάρος μου μας είπε πολύ διακριτικά "να μου αδειάζετε την γωνιά?".

Παρένθεση ψυχανάλυσης
(Τελικά ακόμα και στο Wii είμαι κάπως ανταγωνιστικός και αυτό πρέπει να είναι λίγο σπαστικό για τους άλλους, αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω γιατί από πιτσιρικάδες στην ομάδα μας βάζαν σε αυτό το τριπάκι της νίκης.)


Τετάρτη πήγα με τις ξαδέρφες μου για φαγητό το μεσημέρι και μετά στον φίλο μου τον Κώστα (τον τρίτο της παρέας "τρίο κουμπάρε") στην Φιλαδέλφεια για να δούμε το ματς σπίτι του( είμαστε και οι δύο ΑΕΚ).

Όταν ισοφαρίσαμε πεταχτήκαμε και οι δύο πάνω και αρχίσαμε να φωνάζουμε , τρόμαξε το παιδί και άρχισε να κλαίει. Η γυναίκα του μας έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και ο Κώστας προσπαθούσε να ηρεμήσει το παιδί τραγουδώντας συνθήματα της ομάδας!
Στο δεύτερο γκολ ο πανηγυρισμός ήταν βουβός!

Μετά το ματς (τον θρίαμβό θα τολμούσα να πω) ήρθε και ο Γιωρίκας και πήγαμε για μπυρίτσα χαλαρή γιατί τις 3:30 το βράδυ θα έφευγα από την Αθήνα για να πάρω το καράβι από τον Βόλο και δεν ήμασταν για κεμπάπια!

Έφυγα 3:30 από την Αθήνα και ήμουν στο λιμάνι του Βόλου 6:30 τα ξημερώματα. Το καράβι έφευγε στις 9:00 όποτε άρχισα να κάνω βόλτες (πήρα και μια μπουγάτσα κρέμα) και κατα τις 7:30 ξανακατέβηκα στο λιμάνι και έκανα μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να κοιμηθώ μέσα στο αμάξι με το παλτό για κουβέρτα.

Δεν το έχω πάρει ακόμα γραμμή ότι αύριο θα πάω σχολείο και αντί να διαβάζω κάθομαι και γράφω στο βλόκ.
Την βιοπάλη μου μέσα! άντε τα κεφάλια μέσα.





Υ.γ Πήρα 1,5 κιλά στις διακοπές (πάλι καλά με τόσο φαΐ)