Μεγάλες στιγμές! : μέρος 1ο

Η αλήθεια είναι ότι έχω αρκετό καιρό να ενημερώσω το βλόκ. Ο κύριος λόγος είναι ότι την εβδομάδα που ήμουν στην Μύκονο για το "ριγιούνιον" δεν είχα internet, το ίδιο και στην Ηγουμενίτσα (το χωριό του πατέρα μου) που χτίζουμε σπίτι και είχαμε μετακομίσεις ( ναι! πάλι μετακόμιση ). Το τι κουβάλημα έχω ρίξει είναι απερίγραπτο , έχω φτιάξει ξανά κορμί!
Ας πάρουμε τα επεισόδια με την σειρά.

Επεισόδιο Νο 1: Ριγιούνιον στη Μύκονο

Όταν πηγαίνω σε νησιά που έχω δουλέψει στο παρελθόν αισθάνομαι κάτι σαν να πηγαίνω στο χωριό μου. Ξέρω τόσο κόσμο (πιο πολλούς από τα χωριά μου μπορώ να σου πω) .
Με τα ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν η μικρή ομάδα των εκπαιδευτικών πάτησε στο "ιερό" νησί της Μυκόνου την Κυριακή 6/7 , η επιλογή της χρονικής περιόδου του ριγιούνιον δεν είναι τυχαία . 7/7 είναι το πανηγύρι της Αγία Κυριακής στο ιερό ( χωρίς εισαγωγικά) νησί της Δήλου.
Το πανηγύρι γίνεται εδώ και τριάντα περίπου χρόνια και είναι η μόνη μέρα του χρόνου που επισκέπτες μπορούν να παραμείνουν στη Δήλο κατα τη διάρκεια της νύχτας . Ο χώρος είναι πραγματικά μαγευτικός και σε όποιον δοθεί η ευκαιρία να πάει πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με το καραβάκι για την Δήλο υπό το φως της πανσελήνου που δημιουργούσε ένα φωτεινό δρόμο στη γαλήνια θάλασσα ( όταν θέλω ο καριόλης μπορώ να γίνω πολύ ποιητικός και ποιοτικός!).

Ο "δρόμος" που λέγαμε και το φεγγάρι που ανατέλλει πίσω από τη Μύκονο.
Στο φετινό πανηγύρι είχε πάρα πολύ κόσμο γεγονός που δημιούργησε μικρά προβληματάκια μιας και ο χώρος δεν είναι πολύ μεγάλος.
Εμείς ως παλιοί και έμπειροι από τις άλλες χρόνιες απλώσαμε τις πετσέτες θαλασσής και τα σλιπύ-μπαγκ κάτω και την είδαμε πικ-νικ.
Μερικές εικόνες από το πανηγύρι:

Τσακίρ κέφι

το αλκοόλ ρέει

δεν είναι λίγο σουρεάλ το σκηνικό?

χωρίς λόγια

εξίσου εντυπωσιακό το ξημέρωμα με ένα κατακόκκινο φεγγάρι να δύει πίσω από την Ρήνεια

Το υπόλοιπο των διακοπών στην Μύκονο πέρασε στις παραλίες και στα σπίτια των συναδέλφων με μοχίτο και κουβέντα .Μόνο μία φορά βγήκαμε βράδυ στην χώρα άλλωστε η νύχτα της Μυκόνου δεν μας λέει τίποτα , είπαμε είναι σαν να κάνω διακοπές στο χωρίο μου.


Υ.Γ Αρχίσανε οι εκπτώσεις και οι προσφορές!

Από μαγαζί στα Γιάννενα !

Και η βρόχα έπεφτε .....

Έφτασα στο πατρικό μου στα Γιάννενα την Τρίτη.
Κατέβασα τα πράγματα από το αυτοκίνητο (τι άλλο θα τραβήξει αυτή η μέση) στην αποθήκη.
Μπήκα στο σπίτι, η μυρωδιά της πρασόπιτας (μιλάμε για καταπληκτική πίτα) που είχε φτιάξει η μάνα μου μου είχε σπάσει την μύτη από το ισόγειο ακόμα και να φανταστείτε μένουμε στον 3ο όροφο !
Τα είπαμε με τους δικούς μου, ενώ ταυτόχρονα καταβρόχθιζα με κατοχική λαιμαργία τα κομμάτια τις αχνιστής πίτας (το ξέρουν όλοι ότι οι Ηπειρώτισσες στις πίτες έχουν μαύρη ζώνη , ε η μάνα μου έχει και δέκα Νταν).
Άραξα να ξεκουράσω το ταλαίπωρο κορμί μου ( αυτή η μετακόμιση είναι πιο κουραστική και από το δέκαθλο) και όταν πια είχα ξεκουραστεί αποφάσισα να βγω μια βόλτα....

ΑΛΛΑ ΠΟΥ? ΒΡΕΧΕΙ !

και όταν λέω βρέχει εννοώ ΒΡΕΧΕΙ !

Ήρθα Τρίτη είναι Πέμπτη και ακόμα ΒΡΕΧΕΙ!

Αύριο φεύγω θα πάω πενθήμερο σε ένα Κυκλαδονήσι (που είχα δουλέψει παλιότερα ως καθηγητής ) για ρεγιούνιον με παλιούς συναδέλφους, με μία μικρή στάση στην Αθήνα για ψώνια (κυρίως τα βαφτιστικά του τσιτσίνου) και για κεμπάπ σε μία πολίτικη ταβέρνα που μαζευόμαστε με τον κουμπάρο μου και έναν ακόμα φίλο από τα φοιτητικά χρόνια και ντερλικώνουμε .

Υ.γ ακόμα βρέχει το κέρατό μου