κουβέντα για μπαλίτσα

Το ποδόσφαιρο ,η πολιτική και οι γυναίκες αποτελούν το 90% των συζητήσεων μεταξύ αντρών(οκ είμαστε απλά ως απλοϊκά όντα ).

Σε όποια παρέα αντρών και να βρεθείς είναι σχεδόν σίγουρο πως η κουβέντα θα περιστρέφεται γύρω από αυτές τις τρεις θεματικές ενότητες. Το κακό με τις κουβέντες αυτές είναι ότι έχουν από πριν γνωστή κατάληξη:

Για το ποδόσφαιρο "όλα είναι στημένα...."
Για την πολιτική "όλοι είναι διαπλεκόμενοι, λαμόγια, μέσα στη διαφθορά ένα πράγμα..."
Για τις γυναίκες "όλες είναι πουτάνες ..."

Είπαμε είμαστε απλοϊκά όντα , μην λέμε ξανά τα ίδια πράγματα.


Σήμερα θα ασχοληθούμε με την ποδοσφαιρική κουβέντα.
Το συγκεκριμένο άθλημα(παιχνίδι) έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που το κάνουν ελκυστικό.

• Σχεδόν όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε κλοτσήσει μια μπάλα σε μια αλάνα.
• Το ότι δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερη υποδομή (ούτε μπασκέτες, ούτε φιλέ , μη πω και για το πόλο που χρειάζεται πισίνα) μια αλάνα, πέτρες για δοκάρια και μια μπάλα.
• Το ότι δεν χρειάζεται να έχεις κάποια ιδιαίτερα σωματικά προσόντα (ο Μαραντόνα ήταν ένας κοντούλης, κάπως στρουμπουλός τυπάκος που έκανε τα ντερέκια της Αγγλίας στο μουντιάλ του Μεξικό το 86 να χορεύουν πεντοζάλη λες και είχαν γεννηθεί στα Σφακιά).
• Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό (αν ακούσετε ποδοσφαιριστή να μιλάει θα καταλάβετε τι εννοώ).

• Τέλος η ποδοσφαιροκουβέντα δίνει την δυνατότητα στον οποιονδήποτε , ανεξάρτητα από το μορφωτικό του επίπεδο, το κοινωνικό του προφίλ και την οικονομική του κατάσταση να πει την παπαριά του και να μην μπορεί να του πει κανείς πως έχει άδικο.

π.χ λέει ο χ οπαδός της ψ ομάδας μετά από ένα στραβό αποτέλεσμα "Έπρεπε ο μαλάκας ο προπονητής να μη παίξει με καθαρό 4-4-2 αλλά 4-3-1-2 για να σπάει η μπάλα στα πλάγια και ένα έχει πιο πολλές επιλογές η επίθεση" το ακούς τώρα εσύ αυτό και λες μπράβο ο μπαγάσας που το σκέφτηκε και τον κερνάς τσιγάρο για να σου πει και άλλα τέτοια έξυπνα, και φουσκώνει και από υπερηφάνεια που είπε την μεγάλη μαλακία του (πρέπει να δείτε το ύφος από κάτι τέτοια άτομα μετά την φιλοσοφημένη ποδοσφαιρική ανάλυση) και κοιτάει γύρω για να κόψει αντιδράσεις.

Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο με βοήθησε να προσαρμοστώ πιο εύκολα στον χώρο εργασίας μου όταν δούλευα στον ιδιωτικό τομέα (ναι δεν γεννήθηκα δημόσιος υπάλληλος ).
Στην δουλεία λοιπόν (στον ιδιωτικό τομέα ) το ποδόσφαιρο ήταν ο μόνος κοινός κώδικας επικοινωνίας όλων των εργαζομένων (το 95% είμαστε άντρες) από τον διευθυντή μέχρι τον εργάτη και από το στέλεχος με τα διδακτορικά μέχρι τον αναλφάβητο.
Με τους 2 βοηθούς μου περνάγαμε ατελείωτες ώρες και όταν θέλαμε να χαλαρώσουμε λίγο από την ένταση της δουλειάς πιάναμε την κουβέντα για μπαλίτσα.
Άλλα και όταν πήγαινα σε κάποιον για να κάνει κάποια δουλεία του έλεγα "κυρ Παντελή δεν σας χάλασε το ματσάκι την Κυριακή" ή αν είχε χάσει η ΑΕΚ (πράγμα αρκετά σύνηθες τον τελευταίο καιρό) μου έλεγε "μπουρδέλο ομάδα έχεις Τουρνε" και έσπαγε η μιζέρια και ένταση της δουλείας, και όταν του έλεγα μετά "κυρ Παντελή εδώ πρέπει να κάνουμε αυτό και αυτό" δεν ακουγόταν πλέον σαν εντολή.

Άσε που όταν η ομάδα του διευθυντή έχανε οι εργαζόμενοί που υποστήριζαν την αντίπαλη ομάδα του κάνανε απίστευτη καζούρα (ήταν και εύκολη λεία ο κακομοίρης αφού ήταν "σκουλήκι" δηλ οπαδός του Άρη ).

Θέλω να καταλήξω πως η ποδοσφαιρική κουβέντα είναι εύκολη,ανώδυνη και ευχάριστη. Έχει την πλάκα της βρε παιδί μου , και δεν είναι δα και τόσο κακό να βλέπεις μια στο τόσο κανα ματσάκι στην ΤιΒι .
Τέλος δεν είμαστε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο κάφροι.

Υ.γ Κάποια στιγμή πρέπει να στρωθώ και να γράψω και ένα ποστ με τις πολιτικές προεκτάσεις του ποδοσφαίρου.

2ο Υ.γ Άλλωστε ,όπως θα είδατε και στο προηγούμενο ποστ, το παρατσούκλι μου πέρσι στο σχολείο (Μπαστία) ήταν καθαρά ποδοσφαιρικό.