Περιληπτικά λοιπον:
Α) Αύξησα το λεξιλόγιό μου στα Ισπανικά περίπου κατά 500% ,δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο φαίνεται, γιατί όταν έφτασα στην Ισπανία το μόνο που ήξερα ήταν «ουνα θερβεθα πορ φαβορ…… γκράθια» .
Β) μου κλέψανε το πορτοφόλι , μια συγκλονιστική ιστορία που θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε στην φουλ βερσιόν (που σε φάρμακα να τα φάει ο καργιολης που με έκλεψε)
Γ)Εκοψα το κάπνισμα ( 5 μέρες δεν έχω καπνίσει παρα 2 τζούρες ούτε καν ολόκληρο τσιγάρο) γεγονός που σχετίζεται με το Β
Δ)Μιλάμε για πολύ μπίχλα στο κάμπινγκ
Ε)Άκουσα απίστευτη μουσική
ΣΤ)Έφαγα καταπληκτικό φαγητό
Ζ)Ήταν εμπειρία ζωής αλλά δεν το ξανακάνω ( σε αυτήν την εκδοχή)
Η)Ήμουν σαφώς πάνω από τον μέσο όρο ηλικίας (με τον πανωλεθρίαμβο νομίζαμε ότι συνοδεύαμε την πενθήμερη της Γ λυκείου ή ότι ήμασταν ομαδάρχες σε κατασκήνωση)
Θ) Για κάποιον λόγο ερχόταν κάθε λίγο πιτσιφρίκια και μου ζητούσαν χάπια, κόκα και κάθε λογής ναρκωτικό, ίσως τα μαλλιά τα μούσια και ηλικία να έπαιξαν το ρόλο τους άλλα έλεος ρε πούστη μου δεν έχω και λουκ ντηλερά!
Ι) Έχω φταίξει καινούργιο συκώτι από τα γέλια που έχω ρίξει με τον πανωλεθρίμβο αυτές τις μέρες
Αύριο φεύγω για Αστυπάλαια και σας αποχαιρετώ με το τραγουδάκι τούτο που πολύ με αρέσκει να το ακούω στο αμάξι μου και το άκουσα ζωντανά την Παρασκευή!
Τα τελευταία χρόνια με τον κουμπάρο μου τον Γιωρίκα έχουμε θεσμοθετήσει τα κουμπαροσαββατοκύριακα (βλέπε εδώ , εδώ και εδώ) με συμμετοχή στο περσινό και το φετινό και του έτερου «της παρέας της ταβέρνας» (κουμπάρος του Γιωρίκα και επίδοξος δικός μου κουμπάρος αν πάρω ποτέ την απόφαση να κάνω το απονενοημένο διάβημα).
Η αρχική ιδέα ήταν να επισκέπτονται στο νησί που βρίσκομαι κάθε φορά και να περνάμε μπακουροχαρά το Σαββατοκύριακο. Φέτος όμως επειδή η Κέρκυρα τους φάνηκε λίγο μακριά μας προσκάλεσε ο Γιωρίκας στην Άνδρο (είναι η μάνα του από εκεί και έχουν σπίτι).
Τα φίδια άρχισαν με ζώνουν όταν μου είπε στο τηλέφωνο ότι πρέπει να πάρω μακρύ παντελόνι και παπούτσια γιατί δεν ήξερε σε τι κατάσταση ήταν το μονοπάτι που πήγαινε από το σπίτι στην παραλία!
Το χρονικό!
30/6 Πέμπτη
Τελευταία μέρα στην δουλειά , φεύγω από το σχολείο 12:30 έχοντας φορτώσει το αυτοκίνητο, λόγω της μίνι μετακόμισης. Περνάω με το αμάξι στην Ηγουμενίτσα γύρω στις 3:00 , ξεφορτώνω , ετοιμάζω βαλίτσες βάζω μια μπουκιά , πίνω έναν καφέ και κατά τις 6:00 ξεκινάω για Αθήνα και φτάνω 11:30 κατάκοπος. Με περίμεναν η κουμπάρα και κουμπάρος μου , χωρις τον Διομήδη που είχε σταλει πακέτο με τους γονείς του Γιωρικα για παραθερισμό και είδα μόνο τον μικρό μπουλούκο να κοιμάται, είχανε πάρει και πίτσες τα παιδιά , μια χαρούλα είπαμε δυο κουβέντες και την πέσαμε γιατί την άλλη μέρα είχε ξύπνημα από τις 6:00 (το καράβι έφευγε από Ραφήνα 7:30).
1/7 Παρασκευή
Ξύπνημα το αγριοχάραμα , πάμε να πάρουμε τον έτερο κουμπάρο από Φιλαδέλφεια και φύγαμε.
Το ταξίδι με το καράβι ήταν πολύ καλό , με το που φτάσαμε Άνδρο περιμέναμε τον Γιωρίκα να βγει με το αμάξι από το πλοίο αρκετή ώρα, αφού ένας μαλάκας δεν είχε κατέβει να πάρει το αμάξι του που εμπόδιζε.
Φτάσαμε μετά από καμιά ώρα στο σπίτι του Γιωρίκα, το οποίο ήταν πολύ καλύτερο από ότι μας είχε περιγράψει, με ωραία θέα και ανύπαρκτο σήμα στο κινητό!
Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια , βάλαμε τα παντελόνια και τα κλειστά παπούτσια και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την παραλία που διακρίνετε στο βάθος της φωτογραφίας.
Ο Γιωρίκας εφοδιασμένος με ένα κλαδευτήρι , για να «καθαρίζει» το μονοπάτι και ένα καλάμι ,που το είχαν στο σπίτι σαν φυσερό για το τζάκι, για να το χτυπάει αριστερά δεξιά στις πέτρες και να φεύγουν τα φίδια!
Ο Κώστας ,ο έτερος της παρέας είχε ήδη αρχίσει την μουρμούρα και ήταν θέμα χρόνου να μετατραπεί σε γκρίνια…
«είναι μακριά ακόμα?»
«γαμώ τα αγκάθια μου γαμώ»
«που πάμε ρε πούστη μου…»
Και άλλα διάφορα
Ο Γιωρίκας να προχωράει μπροστά με το κλαδευτήρι και το καλάμι για τα φίδια και να λέει ότι πριν τέσσερα χρόνια που είχε ξανάρθει το μονοπάτι ήταν σε καλύτερη κατάσταση και ότι αν πηγαίναμε από το ποτάμι είναι επικίνδυνο γιατί είναι τίγκα στο φίδι .
Εγώ ο καψερός μια παρατήρηση έκανα ότι παράλληλα με το μονοπάτι υπάρχει δρόμος που φαίνεται πατημένος από αυτοκίνητα και ο Γιωρίκας ξεσπάθωσε πως αυτός έρχεται 700 χρόνια σε αυτό το μέρος ενώ εσύ Τουρνε έρχεσαι πρώτη φορά και μπλα μπλα μπλα που όλοι έχουμε άποψη και τον έχουμε φάει με την γκρίνια μας.(από ότι αποδείχτηκε για τον δρόμο είχα δίκιο γιατί ένας θείος του Γιωρίκα αφού έμαθε από που πήγαμε του είπε "γιατί δεν πήγατε από τον δρόμο κάτω?")
Με τα πολλά φτάσαμε στην παραλία που ήταν όντως πανέμορφη αλλά η θάλασσα είχε λάδι μηχανής και ήταν λίγο απογοητευτικό. Σε μια δόση σκάσανε και 5-6 βάρκες με κάποια πλουσιόπαιδα και ο Γιωρίκας μας είπε για την συνομοταξία «παιδιά εφοπλιστών» που έχει μεγάλο πληθυσμό στην Άνδρο.
Ο δρόμος της επιστροφής παρότι ανηφορικός μου φάνηκε πιο εύκολος ίσως γιατί ήξερα τι να περιμένω.
Φάγαμε και αράξαμε στην ταράτσα του σπιτιού (από εκεί τραβήχτηκε και η φωτογραφία) να πιούμε καφεδάκι και να ρεμβάσουμε.
Η θέα από την ταράτσα , στο βάθος διακρίνεται η παραλία!
Το βράδυ κατεβήκαμε για μπυρίτσα στην Χώρα που είναι πανέμορφη παρόλο που δεν μοιάζει με κλασική κυκλαδίτικη χώρα και έχει και ενδιαφέρουσα περατζάδα.
Το βραδάκι έκλεισε κουβεντούλα (και γκρίνια για την πρωινή ταλαιπωρία από τον Κωστα) πίνοντας κρασάκι και τρώγοντας τυρί στην αυλή του σπιτιού ,ταΐσαμε τυρί (κρασί δεν ήπιε) και ένα γατί που προστέθηκε στην παρέα (το γατί με το τυρί που έφαγε που ήταν και λίγο αλμυρό πρέπει να σήκωσε πίεση) .
2/7 Σαββατο
Η μέρα ξεκινάει ωραιότατα, ξυπνήσαμε με την άνεση μας, φτιάξαμε τα καφεδάκια μας και ξεκινήσαμε για παραλίες .
Το πρόγραμμα έλεγε ότι θα πηγαίναμε πρώτα από μια παραλία ψιλοερημική, την «μπαρμπαρέλα» και στην συνέχεια σε μια από τις πιο γνωστές παραλίες (ίσως και λόγω ονόματος) στης «γριάς το πήδημα». Ξεκινήσαμε λοιπόν και λίγο πρίν την στροφή προς τον ελεεινό χωματόδρομο για «μπαρμπαρέλα» ρωτάει ο Γιωρίκας «πάμε «μπαρμπαρέλα?» » και εγώ και ο Κώστας λέμε «όχι» και απτόητος ο Γιωρίκας στρίβει για την παραλία. Του λέω « ρε τι μας ρωτάς μετά σαν τον ΓΑΠ που ζητάει συναίνεση και άμα δεν του την δώσουν κάνει πάλι αυτό που έχει στο μυαλό του?» βλέπουμε και την παραλία από ψηλά που είναι με βότσαλο και βράχια μέσα «καλά βρε εκεί θα πάμε?» .Τσατίζεται ο Γιωρίκας γυρίζει το αμάξι και φεύγουμε για της «γριάς το πήδημα» κάπου στον δρόμο ακούμε κάτι παράξενους ήχους από το αμάξι, κατεβαίνουμε κάτω και βλέπουμε ένα πλαστικό κάλυμμα να έχει ξεκολλήσει και να ακουμπάει στον δρόμο, είπαμε να πάμε πρώτα για μπάνιο και μετά θα ρώταγε ο Γιωρίκας τους μπαρμπάδες του για κανα συνεργείο να δούμε την ζημία.
Η παραλία «της γριάς το πήδημα» ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα αν και το κλίμα είχε βαρύνει κυρίως από τα μούτρα του Γιωρίκα που δεν πήγαμε στην «μπαρμπαρέλα» και δευτερεύοντος για την ζημία στο αυτοκίνητο που δεν ξέραμε τι είναι.
της γριάς το πήδημα
(αναρωτιέμαι γιατί την ονόμασαν έτσι)
Μετά το μπάνιο πήγαμε σε ένα συνεργείο που πρότεινε στον Γιωρίκα ένας θείος του, αφού περιμέναμε κανα 20λεπτο τον μάστορα ο Γιωρίκας χτύπησε την πόρτα του γραφείου του και ό τύπος από μέσα είπε κάτι του στυλ «είναι ώρα φαγητού να περιμένεις», περιμέναμε κάνα τέταρτο ακόμα και βγαίνει το μεγαλομαστόρι και μας ανακοινώνει ότι τα αναβατόρια είναι πιασμένα και να περάσουμε σε κανα 2ωρο (αλλά όχι πιο αργά γιατί θα κλείσουν) να το δει. Τελικά φύγαμε από τον μαλάκα και βρήκαμε άλλο συνεργείο με έναν πολύ εντάξει τύπο, κατέβασε από το αναβατόριο το αμάξι που ήταν πάνω , έβαλε το άλλο, το κοίταξε μας καθησύχασε ότι δεν είχε γίνει ζημία και δεν ζήτησε και φράγκο.
Πήραμε εφημερίδες και πήγαμε στην χώρα με τον κουμπάρο να μας κρατάει ακόμα μούτρα.
Τσιμπήσαμε κάτι και πήγαμε σε μια άλλη παραλία που λέγετε «πίσω Γιάλια» αν δεν κάνω λάθος, στην οποία είχαν στήσει σκαλωσιές για να στηρίξουν μια κατασκευή για ένα γάμο(γαμώ τα λεφτά σας γαμω). Στην παραλία βρήκαμε άλλες ασχολίες όπως το σχολιάζει ο Γιωρίκας τον σταυρό στο λαιμό του Κωστα και τα μαλλιά τα δικά μου όταν τα αφήνω λυτά (σύμφωνα με τον κουμπάρο μου όταν αφήνω λυτά τα μαλλιά μου μοιάζω με την θεία του την"Κοντήλω" η οποία θέλω να ελπίζω πως είναι φανταστικό πρόσωπο), με αυτόν τον τρόπο σταμάτησε και τα μούτρα που κράταγε .
Στην συνέχεια ο Γιωρίκας πήγε επισκέψεις στα σόγια και εγώ με τον Κώστα κάτσαμε για μπύρες στην Χώρα μέχρι να έρθει ο κουμπάρος.
3/7 Κυριακή
Δεν μπορούσαμε να αντέξουμε μούτρα για δεύτερη μέρα σερί από τον Γιωρίκα και ξεκινήσαμε να πάμε στην «μπαρμπαρέλα» (την Τζέιν Φόντα μου μέσα), ο δρόμος ήταν ΑΘΛΙΟΣ κατεβαίναμε κάθε τρεις και λίγο με τον Κώστα για να μην βρίσκει το αμάξι από κάτω, σε μια περίπτωση αναγκαστήκαμε μέσα στο λιοπύρι να κάνουμε κατασκευή από πέτρες για να πατάει η μια ρόδα του αυτοκινήτου και να μην πέσουμε μέσα στο χαντάκι.
Με τα πολλά φτάσαμε στην παραλία που ήταν (σορρυ κουμπάρε) κάτω του μετρίου , κάναμε το μπανάκι μας , γυρίσαμε από τον κωλόδρομο πήραμε το καράβι και γυρίσαμε στην Αθήνα.
Το απόγευμα με πήρε ο Γιωρίκας τηλ για να μου πει πως απο την «μπαρμπαρέλα» είχε πάρει για σουβενίρ ένα τσιμπούρι που βρήκε αρκετά ελκυστικό το μπούτι του.
Του χρόνου μάλλον θα πάμε καμιά Τζια γιατί να μας ξαναφιλοξενεί οΓιωρίκας δεν το βλέπω!
Αδέρφια σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλό καλοκαίρι , από μεθαύριο και για 9 μέρες θα είμαι παρέα με τον πανωλεθρίαμβο Ισπανία και πιο συγκεκριμένα εδώ!
Η φωτό είναι από την κινητοποίηση της ΕΛΜΕ Κέρκυρας ενάντια στο κλείσιμο των σχολείων